Ponieważ przyczyny ograniczenia szans rozrodczych rozkładają się równomiernie po stronie kobiety i mężczyzny, konieczna jest wspólna i jednoczasowa diagnostyka obojga partnerów. Wśród najczęstszych przyczyn ze strony kobiety należy wymienić zaburzenia jajeczkowania. W sytuacji, gdy objawia się to zanikiem miesiączki, identyfikacja problemu jest stosunkowo prosta. Znacznie częściej jednak zaburzenia te mają charakter jakościowy i skutkują obniżeniem potencjału rozrodczego komórki jajowej. W części przypadków leczenie jest dosyć proste i skuteczne, w części zaś trudne i kosztowne, a u niektórych pacjentek niemożliwe.
Druga grupa problemów dotyczy partnera i zdolności jego nasienia do zapłodnienia komórki jajowej. W tym miejscu należy podkreślić, że ocena jakości nasienia jest obarczona największym odsetkiem fałszywych wyników, co często powoduje nieprawidłową kwalifikację do leczenia. Stąd też wiarygodne i obiektywne badanie nasienia jest rzeczą najwyższej wagi.
Trzecia pod względem częstości grupa przyczyn niepłodności dotyczy anatomii i funkcji narządu rodnego. Prawidłowy stan jajowodów, macicy oraz struktur sąsiadujących jest warunkiem wstępnym dla zapłodnienia, a następnie zagnieżdżenia zarodka, jak również jego prawidłowego rozwoju w macicy. Typowymi patologiami z tego zakresu są niedrożność jajowodów, zrosty w jamie brzusznej, endometrioza czy też mięśniaki macicy.
Prawidłowo prowadzona diagnostyka musi odnieść się do każdej z potencjalnych przyczyn wymienionych powyżej, mających znaczenie dla planowanej terapii. I tak nie ma konieczności badania drożności jajowodów, gdy z racji na czynnik męski planujemy zastosowanie zapłodnienia pozaustrojowego itd. W każdym jednak przypadku osiągnięcie sukcesu terapeutycznego wymaga dokładnego rozpoznania przyczyn bezdzietności oraz uwarunkowań biologicznych, determinujących efektywność rozrodu.
Podstawowa diagnostyka niepłodności w Kriobanku obejmuje wywiad lekarski z analizą dotychczasowego przebiegu leczenia, badanie ginekologiczne, badanie nasienia, ocenę częstości występowania owulacji z próbą określenia jej jakości. Przeprowadzenie diagnostyki uwzględnia specyfikę sytuacji klinicznej każdej pary i ma dostarczyć informacji, co do indywidualnego potencjału rozrodczego kobiety i mężczyzny oraz wspólnych szans rozrodczych. Umożliwia to ustalenie sposobu dalszego postępowania, co określa się mianem „diagnostyki ukierunkowanej na leczenie” (treatment oriented diagnosis).
Dokładne określenie potencjału rozrodczego wymaga oceny stężeń podstawowych hormonów sterujących rozrodem kobiety, a niekiedy i mężczyzny. W każdym przypadku przeprowadzamy szczegółowe badania nasienia. W celu zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz przyszłej ciąży konieczna jest ocena ich zakaźności oraz nosicielstwa niektórych chorób, zgodnie ze standardami międzynarodowymi. W indywidualnych wskazaniach przeprowadzamy badanie drożności i funkcji jajowodów (HSG), oceniamy stan narządu rodnego i jego otoczenia (laparoskopia) oraz stan jamy macicy (histeroskopia). W przypadkach, gdzie wielokrotne próby leczenia zakończyły się niepowodzeniem, oceniamy stan czynnościowy macicy za pomocą zaawansowanych metod badawczych.