Na początku warto wspomnieć o kilku aspektach odnośnie insulinooporności (IO).
Każdy rodzaj Insulinooporności jest stanem patologicznym (przedreceptorowa, postreceptorowa, obwodowa i wątrobowa) oraz to, co w przypadku danej osoby doprowadziło do jej wystąpienia.
Do najczęstszych symptomów insulinooporności należą:
▪ zmęczenie po posiłkach,
▪ ciągłe uczucie zmęczenia,
▪ nieustanny głód,
▪ zachcianki na coś słodkiego,
▪ nieodparta chęć zjedzenia czegoś słodkiego po posiłku,
▪ obwód tali większy od obwodu bioder,
▪ częste oddawanie moczu (częstomocz),
▪ podniesiony apetyt i pragnienie,
▪ trudności z odchudzaniem,
▪ bóle migrujące po całym ciele,
▪ problemy z koncentracją, pamięcią, kreatywnością,
▪ bezowulacyjne, często bardzo nieregularne cykle miesięczne, dotkliwy PMS,
▪ nasilenie objawów związanych z PCOS (nadmierne owłosienie ciała, hirsutyzm).
Leczenie wymaga dokładnego przyjrzenia się objawom i historii medycznej Pacjenta. Dzięki czemu znacznie łatwiej możemy dobrać odpowiednie środki, aby uniknąć niechcianych skutków ubocznych.
Do standardowych form leczenia należy przede wszystkim włączenie metforminy lub jej pochodnych. Jednak analizując badania w kierunku stanów insulinooporności to pierwszym aspektem, który jest wyróżniany to ZMIANA STYLU ŻYCIA, bez tego nie pomoże ani farmakologia, ani suplementacja, ani nawet sam trening. Musimy być świadomi, że upraszczanie sobie walki o zdrowie i wybór leczenia jedynie lekami, może nie przynieść oczekiwanych efektów.
Przypadek leczenia Insulinooporności
Kobieta lat 26, z licznymi niepowodzeniami w redukcji wagi (od głodówek, po objadanie się), podejmująca od 2 lat walkę z niepłodnością, z psychodietetycznymi zaburzeniami (banie się jedzenia, węglowodanów, tłuszczy.. wszystkiego). Sfrustrowana kolejnymi niepowodzeniami w swojej walce z nadmierną masą ciała, poszukała pomocy tam gdzie powinna jest poszukać, czyli u lekarza specjalisty. Jednak po włączeniu metforminy bardzo źle się czuła i pogłębiały jej się objawy neurologiczne (drętwienia kończy, mgła mózgowa, apatia i brak energii). Dlaczego? Dlatego, że miała OGROMNE niedobory wit B12, a stosowanie metforminy tylko ten stan pogłębiło.
Od czego zaczęliśmy? Od pracy psychodietetycznej, obalaniu kolejnych mitów dietetycznych (węglowodany przy IO są nieodpowiednie, owoce są złe itd.) oraz od wdrożenia rozsądnej diety, która miała być realizowana w perspektywie długofalowej. Także od określenia problemów z mineralizacją. W skrócie – od pracy z przekonaniami Pacjentki, żeby kolejna „dieta” nie trwała 2 tyg., a była trwałą zmianą nawyków.
Gdy trafił do mnie jej wynik insuliny na czczo wynosił 48, 68 uU/ml (norma lab 2,6-24,9 uU/ml)
Wynik insuliny na czczo powinien być jednocyfrowy, ale ważne żeby po jedzeniu nie było innych symptomów zaburzonej gospodarki glukozowo- insulinowej. Poziomy insuliny powyżej 20 to już ogromne zaburzenia i stany zapalne.
Pacjentka w 5 miesięcy zredukowała poziomy insuliny z blisko 50 na 8,5 uU/ml, jej cykle miesięczne oscylowały w granicach 30-32 dni, były owulacyjne i regularne, po 7 miesiącach zaszła również w ciążę.
Każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia, diagnostyki, postępowania dietetyczno-suplementacyjnego. Nie ma to być pokazanie drogi od A do Z, bo droga jest często indywidualna. Nawet ze skrajnych przypadków da się wyjść z rozsądnym podejściem. Jednak trzeba podjąć ten niełatwy krok i zawalczyć o siebie. A w przypadku starań o potomstwo zadbać również o aspekty dietetyczne, psychologiczne, lekarskie, warto zmienić swój styl życia.
Psychodietetyk Marcin Ostaszewski
